عكس‏العمل دشمن
ساعاتى پس از حمله، خودروهاى زره‏پوش اسرائيل كه بر روى آن‏ها بلندگو نصب شده بود، در شهر صور به گردش پرداخته و خطاب به مردم اعلام كردند كه تا سه روز مقررات منع عبور و مرور در صور به اجرا گذاشته شده و با متخلفين نيز به شديدترين وجهى برخورد خواهند كرد. همچنين گذرگاه‏هاى «نهر الاولى» در شمال شهر صيدا، «بُسرى» و «باتر» كه محل ورود و خروج مردم به مناطق اشغالى و يا آزاد بود، مسدود شد.
كماندوهاى صهيونيست كه خاطره‏ى حمله سال گذشته برايشان تداعى شده بود، ديوانه‏وار به خانه‏هاى اطراف مقر هجوم بردند و به تصور اين‏كه كاميون حاوى بمب از آن‏جا خارج شده است، تعداد زيادى از ساكنين آن خانه‏ها را به جرم واهىِ مشكوك بودن در اجراى عمليات،بازداشت كرده و براى بازجويى‏هاى مفصل به پايگاه‏هاى نظامى ديگر منتقل كردند. ساعتى بعد نيز شكارى بمب‏افكن‏هاى اسرائيلى، در اوج هراس و وحشت، منطقه‏ى «بِحَمدون» را بمباران كردند؛ و اين در حالى بود كه دولت اسرائيل در اين كشور بسيج عمومى اعلام كرد.
«رابين رايت» خبرنگار آمريكايى، در كتاب «الغضب المقدس» درباره‏ى وقايع و حوادث پس از انفجار مدرسه الشجره، اين گونه مى‏نويسد:
«موشه آرنز وزير جنگ اسرائيل، پس از اين انفجار، با عصبانيت گفت: لبنان لانه و پايگاه بزرگ آدمكشان است و ما بايد با زور آنان را در هم بكوبيم. همين طور هم شد؛ هواپيماهاى جنگى اسرائيلى پايگاه‏هاى فلسطينى در شرق لبنان را بمباران كردند؛ بدون اين‏كه ابتدا ثابت شود چه گروهى و چه سازمانى در انفجار مقر فرماندهى اسرائيل در مدرسه الشجره دست داشته و يا مسئول بوده است. هواپيماهاى جنگى اسرائيل به روستاهاى شيعه‏نشين لبنان كه به ادعاى اسرائيلى‏ها ساكنانش طرفدار ايران بودند، حمله كردند و باز اين حمله‏ها در حالتى انجام مى‏شد كه مسئولين دولتى اسرائيل به طور غير رسمى اعلام داشتند كه دلايل كافى براى محكوم كردن ساكنين اين روستاها در اختيار ندارند. سه روز بعد هواپيماهاى فرانسوى هم وارد كار شدند.»
ساعت 12/30 به وقت بيروت در همان روز، 16 فروند از شكارى بمب‏افكن‏هاى «اف.16« اسرائيلى مناطق مسلمان نشين را بمباران كردند. همچنين شهرك «دامور» در جنوب بيروت بمباران شد كه هدف اين حمله ظاهراً پايگاه‏هاى فلسطينى موجود در آن‏جا بود. به دنبال آن، ستاد فرماندهى ارتش اسرائيل طى يك بيانيه‏ى نظامى اعلام كرد:
«حمله‏ى هواپيماهاى اسرائيلى به مناطق مسكونى در اطراف «منصوريه» و «بِحَمدون» در مركز لبنان، در پى گسترش اقدامات نظامى عليه نيروهاى اسرائيلى مستقر در لبنان صورت گرفته است».
ژنرال صهيونيست «موشه‏لوى» رئيس ستاد مشترك ارتش اسرائيل،پس از اين حادثه گفت: «ما قصد داريم تدابير جديد امنيتى اى اتخاذ كنيم كه بدون ترديد زندگى را براى ساكنان جنوب لبنان دشوارتر خواهد كرد».
موشه‏آرنز وزير جنگ اسرائيل، دو ساعت پس از حادثه، با هلى‏كوپتر به صور رفت و با بعضى از فرماندهان نظامى به بحث درباره‏ى چگونگى حادثه پرداخت. او كه از اين اتفاق شوكه شده بود، در برابر سوالات متعدد خبرنگاران، كه سخنان مسئولين اسرائيلى را پس از انفجار مقر تفنگداران آمريكايى در بيروت يادآورى مى‏كردند كه گفته بودند: «آمريكا نتوانست از خودش حفاظت كند، اگر آن‏ها به ما متكى مى‏شدند،چنين حادثه‏اى اتفاق نمى‏افتاد»، با عصبانيت گفت:
«ما با دشمن ظالم و بى‏رحمى مى‏جنگيم كه به هيچ وجه در طريق معقول حركت نمى‏كند و حتى در كم‏ترين حد نيز، قواعد متعارف جهانى را هم رعايت نمى‏كنند... تعداد كشته شدگان بيش از آن چيزى است كه تاكنون اعلام شده است؛ ما به اين اقدام پاسخ خواهيم داد و پاسخمان بسيار سخت خواهد بود. اسرائيل به حمله‏ى متقابل عليه عاملين اين انفجار دست خواهد زد».
عكس‏العمل اسرائيل در برابر دشمنى كه به ظاهر ديده نمى‏شد، چيزى نبود جز بمباران شهرها.موشه‏آرنز هيچ اشاره‏اى به بمباران مناطق مسكونى توسط توپخانه هواپيماهاى اسرائيلى نكرد و نگفت كه آيا اين گونه اعمال با قواعد متعارف بين‏المللى همخوانى دارد و رحم و شفقتى در آن به چشم مى‏خورد يا نه؟
از ديدگاه سردمداران صهيونيسم، هر ضربه‏اى كه به نيروهاى يهود و اسرائيل وارد آيد، عملى است بى‏رحمانه و جنايتكارانه؛ ولى همه‏ى جنايات سربازان اسرائيلى در شهرها و روستاها، عملى است معقول و منطقى!
بيمارستان‏هاى داخل فلسطين اشغالى براى انتقال مجروحين حادثه به حالت آماده‏باش كامل درآمده و آسيب‏ديدگان، با هلى‏كوپتر و آمبولانس به آن‏جا منتقل شدند.
روبرت فيسك خبرنگار برجسته‏ى انگليسى در خاورميانه، و فرستاده‏ى مجله‏ى «تايمز» در بيروت، در كتاب خاطرات خود «وَيلات وَطن»،درباره‏ى اتفاقات پس از عمليات مدرسه الشجره، مى‏نويسد:
«در تمام اماكن، اسرائيلى‏ها ديوارهاى بتونى و موانع مختلف ايجاد كرده و كانال‏هايى در اطراف مقرهاى نظامى‏شان ايجاد كردند. سنگرهاى آنان از بتون مسلح بود. طول اين سنگرها 60 متر، ارتفاع‏شان 10 متر و عرض‏شان 6 متر بود. براى نقل و انتقال نيروهايشان از اتوبوس‏هايى استفاده مى‏كردند كه تانك‏ها و نفربرها آن را اسكورت مى‏كردند و از منافذ آن لوله‏هاى اسلحه بيرون آمده و آماده‏ى شليك بود. قافله‏هاى خود را نيز از آن به بعد به همين صورت محافظت مى‏كردند».
همه‏ى اين‏ها، چيزى نبود و نيست جز شدت ضربه‏ى وارد آمده و هراس دولت به ظاهر قوى اسرائيل در برابر مسلمانان از جان گذشته.

تلفات
درباره‏ى تلفات اين عمليات نيز آمار مختلفى در منابع موجود ارائه شده است. دكتر سَعدابوديِه در كتاب «دراسه فى‏العمليات الاستشهاديه» تعداد سربازان كشته شده اسرائيل را 28 تن عنوان كرده است. نمايندگى خبرگزارى رويتِر به نقل از سخنگوى نظامى اسرائيل در شهر صيدا، در تماس تلفنى گفت كه بيش از 100 نفر از سربازان اسرائيلى و اسراى لبنانى كشته شده‏اند. طبق بيانيه‏ى رسمى اسرائيل كه ساعاتى پس از حادثه، در «تل آويو» صادر شد، پس از انجام كاووش ويرانه‏ها، جسد 29 سرباز اسرائيلى و 10اسير لبنانى به دست آمد.
در كتاب «العمليات الاستشهاديه» چاپ «المقاومه الوطنيه اللبنانيه»، از قول سخنگوى نظامى اسرائيل عنوان شده است كه در اين حادثه 29 سرباز اسرائيلى كشته و 30 نفر ديگر مجروح شده‏اند. رابين رايت در گزارش خود مدعى شده است كه در انفجار مدرسه الشجره 29 سرباز اسرائيلى و نيز 32 زندانى فلسطينى و لبنانى كشته شده‏اند؛ وى نوشته است: «در اين انفجار، يك جوان شهادت‏طلب توانست در يك روز، از اسرائيلى‏ها بيش از آن‏چه فلسطينى‏ها در پنج سال حضور اسرائيل در آن‏جا كشته بودند، بكشد».
ساموئل كاتز، افسر سابق اطلاعاتى ارتش اسرائيل، در «جاسوسان خط آتش» نوشته است كه چندين افسر برجسته‏ى «شين‏بِث» در اين حمله كشته شدند.
منابع مقاومت اسلامى به نقل از گزارش‏هاى واصله گفتند كه پس از پايان عمليات نجات، كه در ساعت 21/30 شب به انجام رسيد، جسد 50سرباز اسرائيلى و 30 اسير لبنانى و فلسطينى به دست آمد. «مقاومت ملى لبنان» در گزارش خود درباره‏ى اين عمليات اعلام كرد كه در اين حمله 170 نظامى صهيونيست و 97 لبنانى و فلسطينى كه در بازداشت‏گاه داخل ساختمان به سر مى‏بردند، كشته شدند كه سازمان «اَمَل» اعلام كرد 35 تن از زندانيان كشته شده وابسته به اين سازمان بوده‏اند. منابع رسمىِ مقاومت اسلامى، بعدها اعلام كردند كه در اين حمله 72 افسر و سرباز اسرائيلى كشته شدند.
روزنامه‏هاى چاپ ايران، به نقل از گزارش‏هاى ارسالى خبرگزارى‏هاى خارجى از لبنان، نوشتند كه در عمليات مدرسه الشجره،فرماندار نظامى اسرائيل در لبنان، و عده‏اى از افسران عالى رتبه جزو كشته‏شدگان هستند. همچنين براساس اين گزارش‏ها، در روزهاى اول102 جسد از زير آوار بيرون كشيده شد و از 30 نفر زن فلسطينى و لبنانى كه به دلايل نامعلوم و به ظاهر براى بازجويى در اين مقر زندانى شده بودند،25 نفرشان كشته شدند كه اجسادشان از زير آوار بيرون آورده شد.

اظهار نظرها
پس از اين حادثه، رئيس جمهورى ايتاليا كه براى بازديد از نيروهاى ايتاليايى مستقر در بيروت به آن‏جا رفته بود، گفت: ايتاليا از فرستادن نيروى ناظر به بيروت معذور است.
رونالد ريگان رئيس جمهورى وقتِ آمريكا، خبر انفجار را در حالى شنيد كه در مراسم تدفين 225 تفنگدار دريايى آمريكا كه دو هفته قبل در بيروت كشته شده بودند، شركت داشت. معاون وزير خارجه‏ى آمريكا درباره‏ى اين حادثه گفت: «اين بدترين نوع مرگ است و ما نيز اين گونه تجربه را چندى پيش آزموديم. بنابراين، كاملاً عظمت اين تراژدى را درك مى‏كنيم».
«وليد جُنبَلاط» رهبر «حزب سوسياليست لبنان»، هر گونه دخالت نيروهاى دَروزى در اين عمليات را تكذيب كرد و گفت: نيروهاى من با اين گونه عمليات ارتباطى ندارند.

مسئوليت عمليات
سه ساعت پس از انفجار، شخص ناشناسى در تماس با نمايندگى خبرگزارى رويتر در بيروت، اعلام كرد كه سازمان جهاد اسلامى مسئوليت اين حمله را بر عهده مى‏گيرد. اين فرد ناشناس همچنين بيانيه‏ى اين سازمان را خواند و اعلام كرد:
«ما نه ايرانى هستيم و نه فلسطينى. ما هيچ كس را در لبنان نمى‏خواهيم.ما آماده‏ايم تا 2000 رزمنده‏ى خود را به استقبال شهادت بفرستيم تا دشمن صهيونيستى از سرزمينمان خارج شود. در صورت عدم خروج آن‏ها، خشونت تنها راه خواهد بود. اين عمليات يك تست و آزمايش بود. ما خود را براى انجام عمليات در سراسر جهان آماده كرده‏ايم. منتظر ضربات سخت‏تر و بزرگ‏تر در آينده‏ى نزديك باشيد. ما سربازان خدا هستيم و به مرگ، عشق مى‏ورزيم. ما مسلمان لبنانى هستيم و بر اساس مفاهيم قرآن حركت مى‏كنيم. ما مى‏خواهيم در لبنان، جمهورى اسلامى ايجاد كنيم».
اين بيانيه، همه‏ى متجاوزين به لبنان، آمريكا، فرانسه و اسرائيل را به شدت به وحشت انداخت. آن‏ها مى‏دانستند سازمان جهاد اسلامى به همه‏ى وعده‏هاى خود عمل خواهد كرد. يكى از روش‏هاى مهم اين سازمان كه اثرات تخريبى بسيار زيادى بر روحيه‏ى دشمن وارد مى‏كرد، اين بود كه مدتى قبل از هر حمله، بيانيه‏اى صادر كرده و دشمنان را تهديد به عمليات مى‏كرد، و در فاصله‏ى كوتاهى پس از آن، حمله انجام مى‏شد. با وجودى كه آمريكا و اسرائيل كليه‏ى توان تشكيلات اطلاعاتى خود را براى ردگيرى و كشف اين سازمان ناشناس به كار گرفتند، ولى موفق به شناسايى و يا ضربه زدن به آن نشدند. اعلاميه‏هاى اين گروه، همچنان نيروهاى مداخله‏گر خارجى در لبنان را در كابوس مرگ فرو مى‏برد. آن هم مرگ به بدترين شكل ممكن. دفن شدن در زير خروارها بتون و ميله‏هاى آهنى.
مِئير روزين سفير اسرائيل در واشنگتن، گفت: «من سوريه را متهم مى‏كنم كه در پشت انفجار مقر فرماندهى اسرائيل قرار دارد؛ همان گونه كه در پشت انفجار مقر نيروهاى آمريكايى و فرانسوى در بيروت دست داشته است».
يوسف شَكور سفير سوريه در پاريس، در مصاحبه با كانال اول تلويزيون فرانسه تاكيد كرد كه اين عمليات، با دو انفجار مقر آمريكايى‏ها و فرانسوى‏ها در بيروت، هيچ ارتباطى ندارد.
با توجه به اين‏كه در اين عمليات تعدادى اسير لبنانى و فلسطينى نيز كشته شده‏اند، تا به حال نام اين شهيد اعلام نشده است؛ البته بايد توجه داشت كه تعداد زيادى از اسرا و زندانيان پس از انفجار از آن‏جا گريخته‏اند كه اسرائيل، آن‏ها را جزو كشته شدگان محسوب كرده است. آن‏چه در اين عمليات مهم به نظر مى‏آيد، اين است كه ماشين حامل مواد منفجره در پنج مترى ساختمان منفجر شده است، در حالى كه تعداد زيادى از زندانى‏ها در قسمت زيرزمين ساختمان قرار داشته‏اند و اگر ماشين در داخل ساختمان منفجر مى‏شد، تمامى اسرا كشته مى‏شدند.
از شهيد اين عمليات، تنها تصوير ارائه شده توسط سرباز اسرائيلى «ديويدلوز» است كه پس از مجروحيت در اين حمله، در بيمارستان گفت:
«جوانى خوش سيما، حدود 20 تا 22 ساله، با لبانى متبسم پشت‏فرمان ماشين قرار داشت».
او كه جوانى بيست ساله بود، در خانواده‏اى مستضعف به دنيا آمده بود. دوستانش مى‏گويند كه هيچ‏گاه تبسم و خنده از لبانش دور نمى‏شد واز قاريان زيباى قرآن كريم بود و به ورزش نيز علاقه زيادى داشت.
به گفته‏ى همرزمانش، از اولين روزهاى تجاوز اسرائيل به لبنان در سال1361ه.ش (1982م) در عمليات و مبارزه عليه آنان شركت فعال داشت و به خصوص در طول مدتى كه شهر بيروت تحت محاصره و اشغال بود، به‏صورت فعال مى‏جنگيد. وى پس از ديدن يك دوره‏ى نظامى فشرده به‏عنوان مسئول پشتيبانى لُجستيكى مقاومت اسلامى برگزيده شد.
از فعاليت‏هاى مهم او، آماده سازى و تجهيز عمليات شهيد احمد قصير بود كه خود نيز از آن پس به دنبال فرصتى مى‏گشت تا براى عملياتى شهادت‏طلبانه پيشقدم شود. بعد از انجام عمليات شهيد احمد قصير، خطاب به دوستانش گفت: عمليات ما بايد اين گونه باشد و از اين راه عظيم است كه مى‏توانيم دشمن را شكست بدهيم. هنگامى كه در مسجد مشغول عبادت بود يكى از نيروهاى مقاومت اسلامى كه خيلى به دنبالش گشته بود، سراغش آمد و به او گفت: به چه كار مشغولى؟
او جواب داد: آيا عملى بهتر از نشستن در برابر خداوند وجود دارد؟
دوستش گفت: در مورد انجام يك عمليات شهادت طلبانه چه نظرى دارى؟
وى با تبسمى زيبا گفت: همواره از خداوند مى‏خواستم كه اين آرزويم را برآورده كند و آن را يكى از نعمات الهى مى‏دانم.
هنگامى كه برخاست تا به نماز خود ادامه دهد، با آرامش و طمأنينه خطاب به دوستى كه خبر عمليات را برايش آورده بود، گفت: من در اين‏جا مشغول خواندن نماز هستم و هنگامى كه تصميم گرفتيد براى انجام عمليات آماده شوم، مرا خبر كنيد.
و قامت نماز بست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: